Too Much Joy ได้สร้างพาวเวอร์ป็อป/อินดี้ร็อกที่ฉลาดขึ้นเรื่อยๆ ตั้งแต่ระยะปลายยุค 80ท่ามกลางความสำเร็จสรรพสิ่งพวกเขา: เป็นเลิศในคณะดนตรีกลุ่มแต่ต้น ๆ ที่ได้รับสติกเกอร์ห้ามคำแนะนำเหตุด้วยผู้ปกครองที่อัลบั้มต่อต้านการจับกุมฟลอริดาของ Live Crew 2 คนวงในข้อหาอนาจารโดยหยุด เพลงของ Live Crew 2 เพลงแห่งฟลอริดา (และแล้วก็ถูกจับ)เป็นหนึ่งที่สองโรงเรียนวิทยุที่เซ็นสัญญากับดักวอร์เนอร์บราเจ้าเอ็งร์สเพื่อให้กำเนิดอัลบั้มณวันที่ 12 มีนาคม พุทธศก 2534 ซึ่งเป็นแขกรับเชิญโดยแร็ปเปอร์ KRS One (อีกคนหนึ่งรวมความว่า REM);ถูกกล่าวโทษโดย Bozo the Clown;กับอาจารย์ต้นของคอรัส "โอ้โฮ"พวกเขาอีกต่างหากเขียนเสียงดนตรีที่เป็นเลิศมากมายอีกด้วย

ในขณะที่ Joy บ่อยเกินไม่ได้ใช้งานลงมานานกว่าทศวรรษ พวกเขาไม่เคยเลิกราและสมาชิกยังคงเป็นเพื่อน (และมีชีวิตสิงสู่).โน่นไม่ใช่เรื่องกล้วยๆสำหรับคณะดนตรีที่เซ็นสัญญากับดักค่ายเสียงดนตรีใหญ่ในช่วงต้นทศวรรษ 90ระหว่างสถานที่เบื่อกับดักการล็อกดาวน์ขนมจากโรคระบาด วงดนตรีก็ริเริ่มพูดถึงเสียงเพลงโปรดเก่าๆ แห่งหนไม่เคยมีการบันทึก ด้วยกันแลกเปลี่ยนแนวคิดที่เขาทั้งหลายมีเกี่ยวกับเพลงใหม่การตั้งความมุ่งหมายสำหรับตัวเอง พวกเขาพยายามทำให้ประสบความสำเร็จจากระยะไกลสองตรีอย่าง ตรงเวลาสำหรับ Bandcamp Friday ระบิลเดือนเดือนกรกฎาคมพวกเขาทำกันได้ โดยช่าง EP สามเพลงซึ่งคุณสามารถสตรีมได้ด้านล่าง

เช่นกันความรู้สึกจดความสำเร็จนี้ Too Much Joy ตั้งเป้าหมายใหม่: เขียนและบันทึกสมุดภาพใหม่ -- ทีแรกในรอบ 24 พรรษา - และเริ่มภายในสิ้นปีนี้อัลบั้มนี้โด่งดังว่า Last Century เพราะ "ครึ่งหนึ่งของเสียงเพลงเขียนขึ้นในศตวรรษที่ผ่านมา ขณะที่อีกซีกเขียนณลักษณะอุปไมยที่รู้สึกเหมือนว่าคงเป็นศตพรรษสุดท้ายสิ่งของมนุษยชาติ"เขาทั้งหลายเพิ่งเปิดตัวแคมเปญ IndieGoGo เพื่อระดมทุนเจ้าเอ็งสามารถสั่งซื้อสมุดภาพล่วงหน้าได้หลังจากนั้น และการบริจาคประกอบด้วยหลายระดับ ตั้งแต่แพ็คเกจ "Just the Album, Please" มูลค่า $10 ไปจวบจนกระทั่งแพ็คเกจ "Everlasting Life" มูลค่า $1,000

ก่อนหน้านี้อัลบั้มตรงนั้นพวกเขาจะออกสิงเกิ้ลใหม่ "Pong" ซึ่ง Tim Quirk ฟรอนต์แมนของวงมาเล่าจดความทรงจำที่ยุค 70“ตอนที่ฉันอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 ในที่ปี 1972 เพื่อนร่วมห้องเล่นปิงปองในที่บ้านสรรพสิ่งเขา” Tim บ่งบอกเรา“ที่สมัยตรงนั้น เป็นเรื่องเกินกำลังสำหรับครัวเรือน ทุกคนในชั้นเรียนของดีฉันได้จรทัศนศึกษาที่เรือนของนกเขาเพื่อแลดูเครื่องจักร การคิดถึงว่าเราทุกคนต่างตกตะลึงกับดักสิ่งแห่งหนดูเหมือนคล่อง ๆ ในณ เวลานี้ จนทำเอาคนอื่นๆความทรงจำที่เปรมและซึมเซาจากงานเติบโตขึ้นเป็นเด็กยุค 70 ต่อจากนั้นแซนดี้ [สมอลแก้วตา] ได้นำบางส่วนของพวกเขาไปสู่บทเพลงอันน่าทึ่งที่เขาเคยโจ้ด้วย (ประกอบด้วยอีกสิบตอนที่อีฉันไม่ได้ร่วมไว้) และวงดนตรีแปลงเป็นสิ่งสถานที่คุณได้ข่าว" สติ๊กเกอร์ ฉลากสินค้า

"แซนดี้บอกดีฉันว่านี่ตกว่า "เราไม่ไหวจุดไฟ"" ทิมกล่าวเสริม“อีฉันคิดแหวนั่นดำรงฐานะคำเห็น”ซิงเกเริ้ลจะแหมะจำหน่ายในสัปดาห์เค้าหน้า แต่อิฉันได้ถ่ายทอดตอนแรกหลังจากนั้นในณ เวลานี้ชมทิวทัศน์ "โป่ง" ซึ่งนำความทรงจำขนมจากยุค 70 บางส่วนลงมาไว้ที่เกมคลาสสิคของไพรษ์ ด้านล่าง