บทนี้พิจารณาถึงบทบาทของสื่อมวลชนในการรับรู้อุดมคติด้านความงาม และผลกระทบต่อพฤติกรรมและความเป็นอยู่ที่ดีของแต่ละบุคคล สื่อมวลชนมีบทบาทสำคัญในภาพลักษณ์ของตนเองโดยการให้ข้อมูลและสะท้อนสิ่งที่ผู้คนมองว่าสวยงามหรือน่าดึงดูดใจ หนึ่งวิธีการที่พวกเขาทำเช่นนั้นคือการใช้โมเดลที่บางและน่าดึงดูดใจทั่วไปในสิ่งพิมพ์และสื่ออื่นๆ ซึ่งมักเรียกว่า "แบบบางในอุดมคติ" ซึ่งสื่อถึงวิธีที่ผู้คนเชื่อว่าพวกเขาควรดูเพื่อให้มีเสน่ห์และเป็นที่ต้องการ ให้กับผู้อื่น มีแง่มุมต่างๆ ของรูปลักษณ์ที่สื่อถึงความงามในอุดมคติ รวมถึงเส้นผม ผิวหนัง และใบหน้า อย่างไรก็ตาม บทนี้จะเน้นไปที่วิธีที่สื่อต่างๆ ถ่ายทอดข้อความเกี่ยวกับน้ำหนักตัวและรูปร่างในอุดมคติ สำหรับผู้หญิงในวัฒนธรรมตะวันตก ทัศนคติทั่วไปคือความผอมคือ ความสวยงาม เราทบทวนวรรณกรรมเกี่ยวกับบทบาทของสื่อมวลชน ทั้งสื่อดั้งเดิมและสื่อออนไลน์ที่ใหม่กว่า และวิธีการที่สื่อเหล่านั้นมีปฏิสัมพันธ์กับปัจจัยทางจิตวิทยาที่ส่งผลต่อความกังวลเกี่ยวกับรูปลักษณ์ภายนอกและภาพลักษณ์ของร่างกาย ภาพลักษณ์คือโครงสร้างหลายมิติที่หมายถึงการรับรู้และทัศนคติเกี่ยวกับขนาดและรูปร่างของร่างกาย มีทั้งองค์ประกอบการรับรู้ที่หมายถึงวิธีที่เราเห็นขนาดร่างกาย รูปร่าง น้ำหนัก ลักษณะทางกายภาพ ประสิทธิภาพ และการเคลื่อนไหว และองค์ประกอบการประเมิน ซึ่งหมายถึงความรู้สึกของเราเกี่ยวกับคุณลักษณะเหล่านี้และความรู้สึกเหล่านั้นมีอิทธิพลต่อพฤติกรรมของเราอย่างไร [ 1]. ความไม่พอใจของร่างกายเกิดขึ้นเมื่อเรารับรู้ว่าร่างกายของพวกเขาขาดอุดมคติทางสังคมในแง่ของขนาดและ/หรือรูปร่าง โดยไม่คำนึงถึงขนาดหรือรูปร่างของบุคคล กล่าวอีกนัยหนึ่ง ความไม่พอใจในร่างกายไม่เพียงได้รับอิทธิพลจากวิธีที่เราตีความอุดมคติทางสังคมเท่านั้น แต่ยังได้รับอิทธิพลจากวิธีที่เรารับรู้ตนเองด้วย ดังนั้นความไม่พอใจของร่างกายและการรับรู้เกี่ยวกับความงามจึงเชื่อมโยงกันอย่างแยกไม่ออก ความไม่พอใจของร่างกายเป็นปัจจัยเสี่ยงอันดับหนึ่งสำหรับพฤติกรรมที่ไม่ดีต่อสุขภาพหลายอย่าง รวมถึงการกินที่ผิดปกติและการอดอาหารเรื้อรัง ดังนั้น การวิเคราะห์ที่มาของความไม่พอใจของร่างกายจึงมีความสำคัญ ไม่เพียงแต่สำหรับทฤษฎีการรับรู้ความงามเท่านั้น แต่ยังมีความสำคัญทางคลินิกและในทางปฏิบัติด้วย