เล่ากันว่า นกยูงไม่ได้มีขนงดงามซึ่งมันภาคภูมิใจเหลือเกินเช่นนี้มาตั้งแต่แรก เทพีจูโนผู้โปรดปรานมัน ทรงประทานขนเหล่านี้ให้ เนื่องเพราะวันหนึ่งมันไปอ้อนวอนขอเครื่องประดับบนขน ซึ่งจะทำให้มันแตกต่างจากนกตัวอื่นๆ และเมื่อมันมีขนเจิดจรัสงามด้วยสีมรกต ทอง ม่วง และอำพัน มันก็เดินลำพองขนอย่างหยิ่งยโส ท่ามกลางหมู่นกทั้งหลาย ซึ่งเพ่งมองมันด้วยความริษยา แม้กระทั่งไกฟ้าที่งามที่สุดยังเห็นว่าความงามของนกยูงนั้นเหนือกว่า

      ทันใดนั้น นกยูงก็เห็นนกอินทรีกู่ร้องสูงลิบอยู่บนท้องฟ้าสีคราม มันรู้สึกอยากบินเช่นที่เคยทำเป็นนิจ มันจึงกางปีก พยายามทะยานขึ้นจากพื้น ทว่าน้ำหนักของเครื่องประดับอันอลังการฉุดมันลงมา แทนที่จะได้บินขึ้นไปชื่นชมแสงแรกรับอรุณ หรืออาบแสงสีกุหลาบท่ามกลางหมู่เมฆยามอัสดง มันกลับต้องเดินเตาะแตะบนพื้นงุ่มง่ามยิ่งกว่าสัตว์ปีกทุกชนิดที่หากินตามลานดินเสียอีก

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
อย่าแลกอิสรภาพกับความหรูหราและการโอ้อวด

:: พุทธภาษิต ::
อิจฉา โลกสฺมิ ทุชฺชหา.
ความอยากละได้ยากในโลก.

อยากรวยทางลัด มาลงทุนกับเราได้เลย #เฮียเก่ง999